دیشب که داشتیم برمیگشتیم شب بود ...
تو جاده بودیم و آسمون پر از ستاره!
هیچ وقت نوری رو که باعث میشه نتونم این ستاره هارو ببینم دوست نداشتم!
یادم افتاد بچه که بودم ،جواب همه ی سوالامو میدونستم .....
نمیدونم چرا همه چی یادم رفته ...
همیشه با دیدنشون میرم تو فکر، دلم میخواد برم اون بالا با اونا زندگی کنم
همیشه با هم اند و نور میدن و پر هستن از سکوت ...
سکوتی که پر از وجوده!
هر لحظه دلتنگ تر از پیش ، هر لحظه عاشقتر از پیش،هرلحظه دقیق تر از پیش،هرلحظه عالم تر از پیش و هر لحظه مارا آگاه تر از پی به وجود خود کن ....
ای خالق هستی !
خدایا!
خودت گفتی " اگه بنده هام بدونم چه قدر مشتاق برگشتشون به سمت خودم هستم از همه چی رو برمیگردوندن"
خدایا!
خیلی دوست دارم خیلی دوست دارم ... حتی از ستاره ها خیلی خیلی بیشتر !
خدایا من عاشق این لبخندت هم هستم ...
