بهش گفتم : صبح حتما حتما بیدارم کنیااااا
صبح پا شدم دیدم موذن مسجد نزدیک خونه مون میگه : حی علی الصلاة حلی علی الفلاح ....
پاشدم از سر جام ....
گریه م گرفت! بدون اینکه بخوام اشکام سرازیر شد!
آخه دو سه باری برا نماز بیدار شده بودم ازش خواستم که هر صبح یکی بیاد و تکونم بده تا بیدار شم ...
صبح که پاشدم دیدم داره صدام میکنه کلی ذوق کردم ...
خدایا میخوام بگم خیلی خیلی دوست دارم ....
غلام در خونه تم ...
آیا من میتوانم خالق خودم باشم ؟
یا آیا میتوانم هم اینک محافظ خود باشم ؟
اگر انگونه باشد پس ایده ی ذات کامل صرفا چیزی ست که ذهنم آن را ساخته و پرداخته کرده است و بس.
لذا برای تحقق این امر لازم است که خودم خدا باشم و از ظانجایی که قطعا چنین نیست درنتیجه فنا ناپذیر(=خدا) قبل از فناپذیر(=خودم) وجود داشته است.
رنه دکارت
این روزا یه سری اتفاقاتی پیش اومده که دیگه حتی به افکارم درباره مردا هم نمیتونم اعتماد کنم ....
واقعا دیگه حالم داره از مردا به هم میخوره ...
آخه چرا یه مرد باید به خودش این اجازه رو بده که به هر نحوی شده حتی خیلی کوچولو از دختری لذت ببره ؟؟؟
چرا پسری هر غلطی خواست باید بکنه چرا؟؟ چون دختره ساده ست هیچی نمیفهمه ....
تقصیر خودمونه، تقصیر خودمونه که حتی به اندازه مغز یه مرد آگاهی نداریم! (طنز)
ای ....
تقصیر خودمونه بهشون رو میدیم که هر کار میخوان انجام میدن ....
فکر کنم دیگه حالم داره از آدمات به هم میخوره ... آدمایی که قرار بود ،قرار بود، زمانی،زمانی، خلیفه ت باشن ...
حالم از دختر بودن و آدم بودنم داره به هم میخوره !
اه اه اه
یادمه مسابقه نهج البلاغه که رفته بوددم یه تیکه ش این بود:
.... یادمان باشد چه در نعمت و چه در چنگال نعمت آزمونی نهفته وجود دارد .... یادمان نرود ...
پستی که با عنوان "الهام" هم نوشتم دلالت بر این موضوع داشت، البته موضوع های دیگه ای هم داشت!
سوره اعراف، آیه 95 ....
وَ مَا أَرْسلْنَا فى قَرْیَةٍ مِّن نَّبىٍ إِلا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْساءِ وَالضرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَضرَّعُونَ(94)
ثُمَّ بَدَّلْنَا مَکانَ السیِّئَةِ الحَْسنَةَ حَتى عَفَوا وَّ قَالُوا قَدْ مَس ءَابَاءَنَا الضرَّاءُ وَ السرَّاءُ فَأَخَذْنَهُم بَغْتَةً وَ هُمْ لا یَشعُرُونَ(95)
94.ما در هیچ شهر و آبادى پیامبرى نفرستادیم مگر اینکه اهل آنرا به ناراحتیها و خسارتها گرفتار ساختیم شاید (بخود آیند و به سوى خدا)بازگردند.
95 -سپس (هنگامى که این هشدارها در آنها اثر نگذاشت) نیکى (و فراوانى نعمت و رفاه)
به جاى بدى (و ناراحتى و گرفتارى) قرار دادیم آن چنان که فزونى گرفتند (و همه گونه نعمت و برکت یافتند و مغرور شدند) و گفتند (تنها ما نبودیم
که گرفتار این مشکلات شدیم) به پدران ما نیز ناراحتیهاى جسمى و مالى رسید
چون چنین شد آنها را ناگهان به اعمالشان گرفتیم (و مجازات کردیم.
این آیات که بعد از ذکر سرگذشت جمعى از پیامبران بزرگ مانند نوح و هود و صالح و لوط و شعیب ، و پیش از پرداختن به سرگذشت موسى بن عمران آمده ، اشاره به چند اصل کلى است که در همه ماجراها حکومت مىکند ، اصولى که اگر در آن بیندیشیم پرده از روى حقایقى پر ارزش که تماس با زندگى همه ما دارد برخواهد داشت .
نخست مىگوید : ما در هیچ شهر و آبادى ، پیامبرى نفرستادیم مگراینکه مردمش را گرفتار ناراحتیها و بلاها ساختیم ، تا کمى به خود آیند و دست از طغیان و سرکشى بردارند و به سوى آن کس که همه نعمتها از وجودش سرچشمه مىگیرد بازگردند ( و ما ارسلنا فى قریة من نبى الا اخذنا اهلها بالباساء و الضراء لعلهم یضرعون).
و این به خاطر آن است که مردم تا در ناز و نعمتند کمتر گوش شنوا و آمادگى براى پذیرش حق دارند اما هنگامى که در تنگناى مشکلات قرار مىگیرند ونور فطرت و توحید آشکارتر مىگردد ، بى اختیار به یاد خدا مىافتند و دلهایشان آماده پذیرش مىگردد ، ولى این بیدارى که در همه یکسان است در بسیارى از افراد زودگذر و ناپایدار است و به مجرد برطرف شدن مشکلات بار دیگر در خواب غفلت فرو مىروند ولى براى جمعى نقطه عطفى در زندگى محسوب مىشود و براى همیشه ، به سوى حق باز مىگردند ، و اقوامى که در آیات گذشته از آنها سخن گفته شد ، جزء دسته اول بودند ! لذا در آیه بعد مىگوید : هنگامى که آنها در زیر ضربات حوادث و فشار مشکلات تغییر مسیر ندادند و همچنان در گمراهى خود باقى ماندند ، ما مشکلات را از آنها برداشتیم و به جاى آن گشایش و نعمت قرار دادیم ، تا آنجا که بار دیگر زندگانى آنها رونق گرفت و کمبودها به فزونى تبدیل شد و مال و نفرات آنها فراوان گردید ( ثم بدلنا مکان السیئة الحسنة حتى عفوا ) .
عفوا از ماده عفو است که گاهى به معنى کثرت و زیادى آمده و گاهى به معنى ترک کردن و اعراض نمودن و گاهى نیز به معنى محو آثار چیزى کردن ، ولى بعید نیست که ریشه همه آنها همان ترک کردن بوده باشد ، منتها گاهى چیزى را به حال خود رها مىکنند تا ریشه بدواند و توالد و تناسل کند و افزایش یابد ،
و گاهى رها مىکنند تا تدریجا محو و نابود گردد ، از این جهت به معنى افزایش و یا نابودى نیز آمده است .
در آیه مورد بحث نیز مفسران سه احتمال دادهاند .
نخست اینکه ما به آنها امکانات دادیم تا افزایش یابند و آنچه را که در دوران سختى از نفرات و ثروتها از دست داده بودند بیابند .
دیگر اینکه ما آنچنان به آنها نعمت دادیم که مغرور شدند ، و خدا را فراموش کردند و شکر او را ترک گفتند .
دیگر اینکه ما به آنها نعمت دادیم تا بوسیله آن آثار دوران نکبت را محو کردند و از بین بردند .
البته این تفاسیر گرچه مفهومش با هم متفاوت است ولى از نظر نتیجه چندان با هم تفاوت ندارد .
سپس اضافه مىکند به هنگام برطرف شدن مشکلات ، به جاى اینکه به این حقیقت توجه کنند که نعمت و نقمت به دست خدا است و رو به سوى او آورند ، براى اغفال خود به این منطق متشبث شدند ، که اگر براى ما مصائب و گرفتاریهائى پیش آمد ، چیز تازهاى نیست پدران ما نیز گرفتار چنین مصائب و مشکلاتى شدند دنیا فراز و نشیب دارد و براى هر کس دوران راحتى و سختى بوده است ، سختیها امواجى ناپایدار و زودگذرند ( و قالوا قد مس آبائنا الضراء و السراء) .
در پایان ، قرآن مىگوید : هنگامى که کار به اینجا رسید و از عوامل تربیت کمترین بهرهاى نگرفتند ، بلکه بر غرور خود افزودند ، ناگاه آنها را به مجازات خود گرفتیم ، در حالى که آنها هیچ خبر نداشتند و غافلگیر شدند و به همین جهت مجازات براى آنها ، سخت دردناک بود ( فاخذناهم بغتة و هم لا یشعرون ) .
+ با تشکر از http://www.andisheqom.com
وقتی حوصله نداری کتابایی که در عرض یه هفته از قفسه آوردی بیرو رو بذاری سر جاهاشون!!!!
اصن یه وعضیه!!!
درد نه مال من است نه تو!
درد مال دخترکی ست که از وقتی این دنیا را دیده فهمیده درد چیست
از همان اول فقط صدای آه و ناله و جیغ و فریاد و خشم هارا دیده
نه "عزیزمی" از مادر و نه "عشقمی" از طرف پدر!
مشکل مال دخترکی ست شب ها بالشتش از اشک هایش و ناله های بی صدایش خیس خیس میشود ...
و فردایش باید از پدرش بشنود که " برو دیگر نمیخواهمت!"
مجبور است در مجالس دوربین را به دست گرفته و با بغضی وصف ناپذیر از عروس و دامادها فیلم بگیرد!
دخترکی که برای آواره نماندنش مجبور است به اولین خواستگارش بگوید :بله! آن هم باروی خوش!!!
و شب عروسیش هم ... روی تخت دراز بکشد و دیگر چشم هایش را باز نکند!
درد مال اوست .... که نه پدر، نه مادر و نه عشق و زندگی برایش معنا دارد...
نه مال من که 12 ماه سال شاید2 ماهش پدرم را نمیبینم ....
نه منی که گه گاهی از اطرافیان صدای خشمی میشنوم ....
نه منی که ادای روشنفکر هارا درمی آورم و گه گاهی این حس آزارم میدهد که چه ؟؟ هیچ کس این افکار به این تازگی را تحویل نمیگیرد!
نه منی که شاید گه گاهی مال دنیا آن قدر فشار می آورد که میشینم و قیمت کتاب های خریده ام را مینویسم تا بلکه بتوانم بعدا جبران کنم!
نه منی که از دوری عشقی که معلوم نبود چه بود، شبها بالشتم خیس میشود!
نه منی که وقتی خواستگار می آید مادرم به من نمیگوید که : ذهنش در گیر میشود!
و بعد ها هم اگر افتخاری بدهم مینشینم و منتظر شاهزاده که البته هم می آید!!!
اما دخترک چی ؟؟ ....
رفت!
از بی رحمی هایی که در انتظارش بودند رها شد!
رفت!
حتی ندیدمت، قیافه ات را ندیدم، اما چه قدر درد کشیدی ....
میدانمت مفهممت!
دخترک! خوابت خوش ...
یک فاتحه و یک صلوات برایش ...
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم....
+ چیزایی که گفتم همش صحت داره ...
دخترک هم دخترخاله ی یکی از دوستام بود، هم سن خودم، سکته کرد!
سخت ترین جنگ دنیا جنگ با نفسه
زورت نمیرسه بزنیش، زورت نمیرسه بگیری خفش کنی و یه جا بنشونیش ...
از درون اذیتت میکنه و هیچ کاری نمیتونی بکنی!
وای خدا چه قدر سخته .... سخت ترین کار دنیا!
احساس هم از یه طرف ان قدر اذیتت کنه که عقلت به روش نیاره خسته شده اما واقعا از پا در اومده ...
وای خدا سخت ترین کار دنیا غلبه شدن بر خوده ...
بتونی خودتو کنترل کنی تا تحت فرمان صاحبش باشه ...
تو این مواقع تنها نیرویی که خیلی کمکت میکنه فقط یه نفره ...
نیازی به نصیحت ندارم ....
فقط میخوام یکی درک کنه!
فهم و شعور میخوام ...
یکی میخوام که ...
خدایا شکرت به خاطر پدر و مادر به این خوبی!
تا حالا خیلی عبارت عالم بدون عمل رو شنیدیم ...
اما عامل بدون علم خیلی عجیبه!
مامان من یکی از اعجوبه های این عبارته!!!
پدرم!
نمیدونم چرا وقتی یه بچه ای پدرمو میبینه و میره بغلش ...
دیگه ازش جدا نمیشه!!!
خدایا بهم توفیق بده از این دوتا نعمتت استفاده کنم تا وقتی این امانتارو ازم گرفتی افسوس نخورم!
خدا جونم معذرت میخوام ...
من نفهمم درست ...
مادرم!
ای مادر خوبی ها ... ای مادر مهربانی ها ... لحظه هایم بی تو هیچ است و فنا ... با تو آرامم و ساکت
گویی خداوند نامت را با عشق آمیخته ...
قلبت به سان دریا با هر موجی صاحب این نا پیدا کران را به یادم می آورد ...
مادرم به وسعت دل آسمانی و پاکت دوستت دارم ...
+گاهی خشن، گاهی غمگین،گاهی شاد ... اما همیشه عاشق است !
خدایا! تو با این بزرگی نشستی و مارو تماشا میکنی!
کل دنیایی رو که هر لحظه با سرعت غیر قابل باور انبساط پیدا میکنه رو اداره میکنی ... بدون اینکه لحظه ای رهاش کنی
اگه رهاش کنی که جهان کن فیکون میشه ... خدایا تو با این بزرگی نشستی و مارو تماشا میکنی ... چه خدای بزرگی هستی تو
الحق که سزاوار پرستیدنی ... اصلا حتی اگه تمام زندگیم رو هم فدای تو کنم باز هم کمه در برابر رحمت بی پایانت!
گاهی وقتا میخوای که برای عشقت یه کاری بکنی
یه کاری که خوشحالش کنه، راضیش کنه ...
مثل اینکه روحت نیاز داره که از لبخندش تغذیه کنه ...
حتی یه بهانه ی کوچک برای پاک شدن چه قدر طراوت رو به زندگیت برمیگردونه ...
گاهی دلت میگیره، داغون میشی، حتی تو زندگیت چنان دچار مشکل میشی یا اینکه یه مریضی سختی میگیری و ...
تو این لحظه ها خدا صدات نمیکنه ... داد میزنه که بیا، بیا پیش خودم ...
ادامه مطلب
دلگیـــر " نبــاش!
دلـــت کــه " گیـــــر " بــاشـد؛
رهـــا نمـی شــوی.....!
یــادت بــاشد :
"خــداونـــد" ، بنــدگان خـود را؛
بـــا آنچــه بـــدان " دل بستـه " انــد مـــی آزمـــاید....
و مناجات شهید چمران:
خداوندا
هر گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد، تو او را خراب کردی، خدایا، به هر که و به هرچه دل بستم، تو دلم را شکستی، عشق هر کسی را که به دل گرفتم، تو قرار از من گرفتی، هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم، در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی، برای دلم امنیتی به وجود آورم، تو یکباره همه را برهم زدی، و در طوفان های وحشتزای حوادث رهایم کردی، تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم و هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم...
تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی نداشته باشم، و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم، و جز در سایه توکل به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم... خدایا ترا بر همه این نعمتها شکر می کنم.
دنیا همه هیچـ و کار دنیا همه هیچـ ای هیچـ ز بهر هیچـ بر هیچـ مپیچـ
دانی پس از مرگ چه ماند زآدمی لطف است و محبت است و باقی همه هیچ
